EÄŸitim, toplumdaki bir bireyin eylemlerinin tarzını belirleyen, yaÅŸama biçimini etkileyen sosyal evrelerin tümüdür. EÄŸitim alan öğrenci, aldığı eÄŸitim sayesinde toplum içerisindeki hal, hareketlerini, ilgi alanlarını, davranış biçimlerini ve yeteneklerini geliÅŸtirir. Yani öğrenci, istekleri ve yöneliÅŸleri doÄŸrultusunda, davranışları ve geliÅŸmesinde bireyselleÅŸtirilme sahasına eÄŸitim denmektedir.

     Günümüzde Türkiye’deki eÄŸitim sistemi, anlatma-dinleme, eÄŸitmenlerin sınıfta bilgiyi öğrenciye aktarma biçimine dayanmaktadır. EÄŸitmen tarafından yazılanı, öğretileni sorgusuz kabule endeksli bu sisteme, öğrencinin öğrenme biçiminin, yöneliÅŸlerinin de göz ardı edilmesiyle rahatlıkla ezberci sistem adı altında ele alabiliriz. EÄŸitim sisteminde görülemeyen, anlaşılmayan kavram ise; eÄŸitim ve eÄŸitim almanın arasında fark olup, olmadığını bilmemekten meydana gelmektedir. Oysa öğretim; bilgi aktarmak, öğrenim ise; hareket deÄŸiÅŸikliÄŸi ve performans artışıdır. EÄŸitmen, öğrencisinin hareketinde ve performansında bir deÄŸiÅŸiklik saÄŸlayamamışsa bir ÅŸey de öğretmiÅŸ sayılmaz. Örnek vermek gerekirse; bir gitar hocasının, gitar öğrenmek isteyen birine ensturmanı çalmayı anlatmasıyla, eÄŸitim sonunda öğrencinin gitar çalmaya baÅŸlamış olması arasında çok var. Nasıl her kiÅŸinin farklı bir üslupla çalma tarzı var ise, her öğrencinin de farklı üslupla öğrenme tarzı vardır. Öğretmen teknik yönden birçok ÅŸey anlatsa da öğrenci onu dinleyip anlasa da öğrenci gitarı çalamıyorsa, eÄŸitmen hiç bir ÅŸey öğretmemiÅŸ anlamına gelir.

     Günümüz dünyasında ezberci, kopyala-yapıştır eÄŸitim yerini yavaÅŸ, yavaÅŸ çaÄŸdaÅŸ eÄŸitime bırakıyor, bırakmalı da. ÇaÄŸdaÅŸ eÄŸitimde öğrenci, araÅŸtırma ve öğrenme alışkanlığına sahip olmayı, topluluk çalışmalarıyla, bireysel ve ortak kararlar vermeyi, çok ÅŸey öğrenmek yerine bilgiye ulaÅŸabilme yollarını edinmeyi temel amaç ediniyor. Yani eÄŸitim, zorunluluktan ziyade kiÅŸisel geliÅŸiminin yapı taşı olarak algılanıyor. Böylelikle öğrenciler, verilen bilgiyi eleÅŸtirmeye, ölçüp tartmaya, eleÅŸtirmeye yönelerek, bilgiyi sindirmekte. Yine çaÄŸdaÅŸ eÄŸitim, öğrencinin öğrenme yetisini yükseltme, meraklandırma ve konsantrasyonunu güçlendirmeyi, okulu, öğrenmeyi aileye ve öğretmene karşı bir sorumluluk olmaktan çıkarıp, bilgiyi öğrenebilmeyi saÄŸlamayı, öğrencinin kendi özelliklerini tanımasını, bakış açısını geliÅŸtirmeyi, yetenek, hareket etme tarzını belirlemeyi, problem çözmeye odaklı olmayı, sınıftaki arkadaÅŸlarıyla beraber demokratik olarak davranabilmeyi, kararları sadece öğretmenin deÄŸil, birlik beraberliÄŸin içerisindeki sınıfın da verebileceÄŸi bilincini geliÅŸtirmektedir. Öyle ki eski ezberci sistemle, çaÄŸdaÅŸ sistem arasındaki bu eÄŸitim farkları, aynı ÅŸekilde insanın da çaÄŸdaÅŸlaÅŸma farklılıkları olarak göze çarpıyor. EÄŸitimin sorunlarını aÅŸabilmek, gerçek eÄŸitime ulaÅŸmak için ise; eÄŸitimde önce yenilenmeye, özveriye ve en baÅŸta insana önem verilmelidir.