Türkiye’deki eÄŸitim her geçen yıl geliÅŸme gösteriyor gibi gözükse de bu sürecin ideal düzeye ulaÅŸmaması, geliÅŸim safhasındaki sorunların giderilmemesinden ve ana eÄŸitim sistemi maddelerinin niteliÄŸe kavuÅŸmamasından kaynaklanmaktadır. Bu öğeler eÄŸitimin kalitesine doÄŸrudan etki eden, eÄŸitimi damarından etkileyen maddelerdir. Bu maddelerdeki sorunların halledilmemesi, güncellenmemesi, teknolojiye ve çaÄŸdaÅŸ yaÅŸama ayak uyduramaması, diÄŸer yan maddelerin niceliklerini dikkate almadan eÄŸitimi iÅŸlevsiz hale getirir.

EÄŸitimimiz hakkında ne kadar iyi niyetliysek, bir o kadar da eleÅŸtirel bakmalı ve gerekirse kökten deÄŸiÅŸiklik yapmalıyız. EÄŸitim sistemimiz dünya ve ülke koÅŸullarına dayalı olmayıp, hala otuz, kırk yıl öncesinin ezber sistemiyle devam etmektedir. Bu süreçte geliÅŸen kültür, teknoloji ve devlet düzenlerine eÄŸitimin ayak uyduramaması, bu kavramların aralarında tezatlıkları doÄŸurmakta ve toplumun ayrışmasına sebep olmaktadır. Bunun birçok sebebi vardır. En önemlisi büyüyen ekonomide, daha da büyük hedefler konulacaksa ilk iÅŸ eÄŸitime yeterli ve doÄŸru yatırımı yapmak olacaktır. Aksi durumda eÄŸitime devam eden öğrenciler, modern çalışmalardan uzak kalmış, bilgi, beceri, ilgi alanı ve yeteneklerini geliÅŸtiremez hale geleceklerdir. 

Öğrencinin bireysel geliÅŸimine katkıdan uzak bir eÄŸitim, sorunsal olaylarda çözüme yönelik bir giriÅŸimden yoksun kiÅŸiler ortaya çıkartacaktır.  Ã‡ok yönlü ve düşünmeyi gerektirmeyen bir eÄŸitim sisteminde, öğrencinin öğretmeninin söylediklerini koÅŸulsuz, ÅŸartsız kabul etmesiyle ortaya çıkan ezberci sistemde öğrenciler tartışma kabiliyeti kazanamayıp, muhakeme yeteneÄŸini geliÅŸtirememektedirler. 

Bu da yetişen öğrencilerde kendini ifade etme, düşüncelerini savunma becerilerinin gelişememesine, dolayısıyla da toplumsal hastalıklara davetiye çıkarmaktadır. Ayrıca öğretimin formunu ve tekniklerini değiştirmek, öğrenciyi merkez odaklı tutmak, anlatım tarzında birden çok duyu organına aktarımı gerçekleştirmek gereklidir. Öğrenciye odaklı çalışmada, öğrencinin üretkenliği sürekli kontrol edilmeli, ezberci sistemin aksine bilgiyi sindirme amaçlı sisteme odaklanılmalıdır.

Bir eğitim sistemi en başta; demokratik, insan haklarının savunucusu, hoşgörülü, evrensel sanat düşüncesiyle hareket eden, adil insan tipini hedef almalı ve bu yönde öğrenciler yetiştirmelidir. Sanattan, bilimden, insancıllıktan, hoşgörüden uzak, zorunluluk haline getirilmiş bir eğitim sadece görünürde var olmaktadır. Aynı şekilde sistem, öğrencinin yönelişlerine, ihtiyaçlarına cevap verebilmeli ve bu yönelişlere göre yüksek öğrenim almaları sağlamalıdır. Yani öğrenci zorunlulukla, ilgi alanlarının dışındaki bir mesleğe itilmemeli, mesleğini kendisi seçebilmelidir. İdeal eğitim ancak bu maddelerle hayata geçirilebilir.

EÄŸitim bir bilinçle baÅŸlayıp, mantık çerçevesinde topluma faydalı bireyler yetiÅŸtirmeyi görev edinmeli, her bireyin geliÅŸimini ve çıkarını düşünerek, ona deÄŸerler katmalıdır.