Halk arasındaki yaygın bir inanışa göre, saldırganlık duygularını azaltmak için saldırganlık içeren bir ÅŸeyler yapmak gerekir. Büyüklerimizden duyduÄŸumuz ve uzun yıllardan beri kullanılan içini boÅŸalt öğüdü bu durum için verilebilecek bire bir örnektir. Yine bu inanışa göre öfkeli olduÄŸunuzda bağırmanız, çığlık atmanız, küfretmeniz hatta duvara tabak çanak fırlatmanız gerekir. Bu ÅŸekilde insanın içinde biriken öfke dışa vurulur ve gerçekten denetlenemez bir hal almadan atılır.

                Bu genel inanış ise psikanalizde geçen katarsis kavramının halk arasına aşırı basitleÅŸtirilmiÅŸ haliyle girmesine dayanmaktadır. Katarsis tam olarak, saldırgan bir harekette bulunarak, agresif davranışları sergileyenleri izleyerek ya da saldırganlık fantezileri kurarak biriken saldırgan enerjilerin azalacağı ve böylece ileride saldırgan davranışların ortaya çıkma olasılığını düşüreceÄŸi kanısıdır.

                Freud, saldırgan itkilerin hidrolik olduÄŸu düşüncesindedir. Ona göre, insanlar saldırganlıklarını görece zararsız bir ÅŸekilde dışa vuramadığı sürece saldırgan enerji birikecek ve bir çıkış noktası arayacaktır. Bunun sonucunda ya aşırı ÅŸiddetli ÅŸekilde eylemler patlak verecek ya da akıl hastalığı olarak kendini gösterecektir.

                Freud, ulaÅŸtığı sonuçlar ve verdiÄŸi öğütler ile asla basitleÅŸtirici olmayan üstün ve karmaşık bir düşünürdü. Ne yazık ki katarsis kavramı gençlerin öfkelerini bir ÅŸekilde boÅŸaltması gerektiÄŸi yönünde bir inanışa dönüştü.

Saldırgan Eylemlerin Sonraki Saldırganlık Üzerindeki Etkileri

                Ä°nsanlar kendilerini engellenmiÅŸ ya da öfkeli hissettikleri zamanlarda bağırma, küfür etme, savurma hatta belki birisine vurma yoluyla basıncı biraz azalttıktan sonra kendilerini daha az gergin hissederler. Peki böyle bir durumda saldırganlık daha fazla saldırganlık gereksinimini azaltır mı? ÖrneÄŸin içinde rekabet bulunan oyunlar saldırganlık enerjisinin zararsız bir ÅŸekilde dışa vurulmasının bir yolu olabilir. Ancak buna karşın genellikle çekiÅŸmeli oyunlar izleyiciler ve oyuncular için daha da saldırgan bir tavır takınmalarına neden olur.

                1974 yılında Arthur Patterson lise futbol oyuncularını futbol sezonunda bir hafta önce ve bir hafta sonra deÄŸerlendirerek aralarındaki düşmanca davranışların oranını ölçtü. EÄŸer daha önce bahsettiÄŸimiz gibi, futbol oynamanın da bir parçası olan yoÄŸun çekiÅŸme ve saldırgan davranışlar gerçekten de biriken saldırganlığın neden olduÄŸu gerilimi düşürmeye yarasaydı, oyuncuların saldırganlıklarında sezon boyunca bir deÄŸiÅŸiklik görülmezdi. Oysa araÅŸtırma sonuçları düşmanca davranışların önemli ölçüde yükselme gösterdiÄŸini ortaya koymuÅŸtur.

Saldırganlığın Suçunu Kurbana Atmak

               Bir kiÅŸiye bir kez saldırgan bir davranış gösterirseniz, daha sonra tekrar saldırganlık göstermeniz size daha kolay gelebilir. Ä°lk saldırganlık diÄŸer eylemleriniz üzerindeki ketleri kaldırabilir. Ãœstelik daha da önemlisi birisine karşı açıkça saldırgan davranışlar sergilemek o kiÅŸi hakkındaki duygularınızı da deÄŸiÅŸtirir. Hedefe yönelik olumsuz duygularınız artar ve gelecekte bu kiÅŸiye saldırgan davranma olasılığınız yükselir.