Evrimcilik, antropolojinin ilk kuramı olarak 19. yüzyılda oluÅŸmaya baÅŸlamıştır. Bu kurama göre toplum ve kültürler geliÅŸim halinde ilerlemektedir. Nasıl ki biyoloji alanının evrim anlayışına göre canlıların ilk oluÅŸumları günümüze kadar deÄŸiÅŸim göstererek gelmiÅŸse kültürler de zaman içerisinde ilkellikten geliÅŸmiÅŸliÄŸe doÄŸru deÄŸiÅŸim göstermiÅŸtir. Burada evrimci kuramın ilkellikten kastı ilk insan topluluklarının çaÄŸdaÅŸ kalıntıları ya da hala var olan kültürel fosillerdir.

       Kuramın en önemli ismi olan Edward Taylor, kültürün tanımını yapmış ve antropolojinin ana ögesinin kültür olduÄŸunu belirtmiÅŸtir. Kültür üzerine yaptığı çalışmalarla biyolojik evrim ve antropolojik evrim arasındaki çizgiler belirginleÅŸmiÅŸtir. Ona göre kültürel anlamdaki evrim, insanların bilgiye akıl yoluyla ulaÅŸması ve bilime baÅŸvurmaları ile ilkellikten uygar olana doÄŸru bir geliÅŸim göstermiÅŸtir. Bu düşüncelerinin ve kuramının temelinde Hegel ve Comte’un etkisi açık bir ÅŸekilde görülmektedir.

       Kültürel evrimciliÄŸin diÄŸer önemli ismi Lewis Henry Morgan ise kuramında teknoloji üzerine vurgular yapmıştır. Ona göre Lewis, kuramını üç evreye ayırmıştır:

1. Avcılık-toplayıcılık faaliyetlerinin yaşandığı, çömlekçiliğin bulunmasına kadar geçen yabanıllık evresi,
   
   
2.  YerleÅŸik hayata geçilen, hayvancılık ve demirciliÄŸin yapıldığı barbarlık evresi,
   
   
3. Yazının bulunduğu uygarlık evresi.

       Ä°lerleyen süreçlerde bir kültürün geliÅŸim ve deÄŸiÅŸiminin baÅŸka kültürlerin etki etmesiyle meydana gelebileceÄŸi düşüncesi oluÅŸmaya baÅŸlamıştır. Yani evrimcilikten ziyade yayılmacılık anlayışı hakim olmuÅŸtur. Bu görüşe göre, kültürler kendilerine özgü yeni bir ÅŸeyler ortaya çıkaramaz, diÄŸer kültürlerin maddi-manevi unsurlarından alarak bazı yeniliklere sahip olabilmektedir. Tarih içerisinde birkaç temel bölge vardır ve kültürel unsurlar buralardan yayılmıştır.

       Bir müddet sonra kültürü daha bütünsel bir ÅŸekilde ele alma ihtiyacı doÄŸmuÅŸtur. Kültürlerin ayrı ayrı geliÅŸimlerinin ele alınması, kendilerine has bir tarihsel süreçten geçmiÅŸ olduklarını ön plana çıkarmıştır. Yani bir toplumun kültürünü anlayabilmek için çevre ve psikolojik etkenler kadar tarihsel iliÅŸkilerine de bakmak gerekmektedir. Tarihsel özgücülük yaklaşımını ortaya çıkaran Franz Boas, kültürlerin kendi tarihsel süreçleriyle ele alınması sebebiyle kültürleri ilkellik-uygarlık ÅŸeklinde karşılaÅŸtırmanın mümkün olmadığını savunmaktadır.