Daha önceki bir yazımızda erken evrelerindeki akropolis yani tepe kentinde yer alan kompleks yapılarını açıkladığımız; Malatya sınırları içerisinde bulunan Arslantepe’nin 6A tabakasında yapılan kazı çalışmalarında daha önceki katmanlarda görülen yerel etkinin halen kendini koruduÄŸu görülse de, güçlü güney etkileri de göze çarpmıştır.

Tapınaklar

                Bu tabakada ÅŸehrin kurulduÄŸu teraslarının üzerinde çeÅŸitli yerlerde bulunan komplekslerin ortasında, bir çeÅŸit caddeyi andıran uzunluÄŸu 35 metre kadar olan bir koridor bulunur. Bu koridorun iki tarafında ise iki tapınak kalıntıları bulunmuÅŸtur. Bu tapınaklar Anadolulu diÄŸer çaÄŸdaÅŸları gibi dikdörtgen bir yapıya sahipti. 12 x 6 metre plan ölçüsü bulunan bu dikdörtgen yapıların bir podyum üzerine yapılmış olan duvarlarına cella adı verilmektedir.

                Cellanın uzun kenarlarından birbirlerine dik yapılan duvarlar ile üç bölüme bölündüğü görülmüştür. Daha sonra bu planın antik Yunan’da da tapınak mimarisinde kullanıldığını göreceÄŸiz. TapınaÄŸa giriÅŸ cellanın ortasındaki küçük odadan saÄŸlanırdı. Bu ufak odada sunaklar ve adak masaları ile kurbanların kanının döküldüğü adak tekneleri bulunmaktadır.

                Depo olarak kullanılan diÄŸer odalarda ise çok sayıda kilden yapılmış mühür bulunmuÅŸtur. DiÄŸer bir odada ise tunçtan imal edilmiÅŸ 22 parçadan oluÅŸan bir silah kümesi gün yüzüne çıkartılmıştır. Bu silahlardan bir tanesi ise özellikle dikkat çekicidir. Gümüş kakmalarla süslenmiÅŸ kılıç oldukça deÄŸerlidir. Bu odaların duvarlarında ise stilize bir ÅŸekilde iÅŸlenmiÅŸ olan insan yüzleri bulunmaktadır.

Seramik Sanatı

                Bu dönemde doÄŸu toplumlarında geliÅŸen çömlek çarkının burada oturan halk tarafından da öğrenilip kullanılmaya baÅŸlanmasıyla seramik sanatında da oldukça büyük geliÅŸmeler olmuÅŸtur. Anadolu’nun batısında etkili olan renkli kaplar yerini tek renkli kaplara bırakmıştır. Bu dönemin karakteristik özellikleri ise; yüksek ayağı kafesli meyvelikler, astarlı bezemeli çömlekler, emzikli kulpsuz testiler ve oldukça kaba bir ÅŸekilde yapılmış büyük bir ihtimalle de ekmek piÅŸirme amacı ile kullanılan devrik ağızlı çanakların yapılmaya baÅŸlanmış olmasıdır.

                Bu dönemde Mezopotamya ile DoÄŸu Anadolu uygarlıkları arasındaki gerçek anlamda ticari örgütlenmenin son ayağını oluÅŸturan Arslantepe’de inÅŸa edilen bu yapılar, Ä°.Ö. 3000 yıllarına geldiÄŸimizde kullanılmamaya baÅŸlanmıştır.

                Söz konusu höyükte 1932 yılından beri kimi zaman ara verilmiÅŸ olsa da kazı çalışmaları Fransızlar tarafından sürdürülmektedir.