Bilim adamları, filozoflar ve diÄŸer önemli düşünürler uzun yıllardır insanlarda var olan saldırganlığın kapasitesi üzerine tartışıyorlar. Bu konu üzerinde tartışırken kimileri saldırganlığın doÄŸuÅŸtan gelen, içgüdüsel bir ayırıcı özellik olduÄŸunu düşünüyor.  Kimileri ise saldırgan davranışların daha sonra öğrenildiÄŸi üzerinde ısrarı devam etmektedir.

                17. yüzyıl filozoflarından Thomas Hobbes  insanların yaratılışları gereÄŸi kendi çıkarlarını korumaya çalışan canlılar olduÄŸunu ve diÄŸer insanlara saldırgan davranışlar gösterseler bile kendi iyilikleri için çalışmış olacaklarını savunuyordu.  Hobbes’e göre doÄŸa durumunda yaÅŸanan hayat yalnız, yoksun, kötü ve kısadır. Bu durum ise bir baÅŸkası tarafından öldürülme korkusunun neden olduÄŸu bir kaygı durumuna yol açmıştır. Bu sebepten dolayı insan baÅŸkalarına karşı kendini güvende hissetmek için bir topluluÄŸa katılır.

                Bundan bir asır sonra ise Jean-Jacques Rousseau bu görüşlerin tam tersini savunacaktır. 1762 yılında insanların yaratılışları gereÄŸi merhametli ve yalnız canlılar olduÄŸunu yazacaktır. Yine Rousseau’ya göre hayvanların aksine insanlar iç güdüleri ile hareket etmezler. Ä°nsan kendi davranışını ÅŸekillendirebilir. Ä°nsanların içerisinde bulundukları toplum deÄŸiÅŸtikçe insanlarda davranışlarını deÄŸiÅŸtirir. Dolayısıyla Rousseau, Hobbes’un  insanları tanımlarken kullandığı hayvani özelliklerin aslında Hobbes’un  çaÄŸdaÅŸlarının yaÅŸadığı toplum tipinden kaynaklandığını ve bunların insan doÄŸasına özgü olmadığını savunuyordu.

                Hobbes’un bu kötümser durumun 20. Yüzyılda, insanların Eros olarak adlandırdığı yaÅŸama yönelik içgüdü ve Thanatos olarak adlandırdığı ölüme yönelik içgüdü ile doÄŸduÄŸu kuramını ortaya atan Sigmund Freud’un düşüncelerinde yankı buldu. Freud ölüm içgüdüsü üstüne ÅŸunları yazmıştır. “Ölüm içgüdüsü bütün canlılarda bulunur ve yaÅŸamı mahvederek özgün durumundaki cansız madde haline indirgemeye çalışır. Freud saldırgan enerjinin bir ÅŸekilde ortaya çıkmasının gereklilik olduÄŸuna aksi takdirde birikip hastalığa yol açacağını düşünüyordu.

                Freud’un fikirleri hidrolik kuram benzetmesiyle daha iyi bir ÅŸekilde anlaşılabilir. Bir kapta bulunan su basıncı artarken enerji bir ÅŸekilde dışarı atılmazsa bir tür patlama yaÅŸanır.

                Freud’a göre toplum bu içgüdülerin düzenlenmesinde ve insanların bu içgüdüleri yüceltmesinde yardımcı bir rol oynar. Yani enerjiyi kabul edebilir ya da yararlı bir davranışa dönüştürür. ÖrneÄŸin Freud, sanatsal yaratının ve ÅŸehirlerin geliÅŸtirilmesini saÄŸlayan yeni adımların arkasındaki enerjinin saldırgan enerjinin yüceltilmesi olduÄŸuna inanıyordu.