Ä°nsanları kaybetmek kolay ama kazanmak zor, sanmayın ki mesafeler açılsa da zaman orada kalır. O an artık yaÅŸanmış ve bir defter kapanmıştır. Yıllar geçse de baki kalan sadece bir anı, hatıralar yaÅŸar bir ömür. Ömre dostluk ÅŸanını yakıştıran hatırlanmak, hatırlamak ve anmaktır. Dostluk omuz omuza, yan yana…

 
     Sevdiklerine zaman ayırmayan, hali hatrı raflarda tozlanmaya bırakan insan, harabe bir eve benzer…  Sonsuzluk, alemin beÅŸeriyatına bir çizgidir adeta. Selameti nerede görüyorsa oraya koÅŸuyor insan, kimi zaman yanılıyor ve dönüyor geriye, lakin unutuyor çoÄŸu zaman…
 

     Ä°nsanı insan yapan arınmaktır benlikten, sıyrılmaktır kinden nefretten. Hayıflanmak boÅŸuna hatırlanmayınca, mesafeler girince araya, buzlu daÄŸlar yıkılmıyor bir anda. Öylesine harap bir ev zor bir yolcuya han olmaya…
 

     DokunuÅŸlar kalbe ulaşıncaya kadar, zorlu bir yolculuk baÅŸlar. Ä°ki yabancı bir masada ve etrafta uçuÅŸan anılar, zamanla deÄŸiÅŸen kiÅŸilikler askıda ve o anın bekçileri konuÅŸuyor hatıraları korumak ve tekrardan aynı yolda yürümek adına. Kimi han, kimi hancı hatıralarda, güzel olan kaldıysa eÄŸer akılda, bir umut vardır bu baÄŸda.
 

     Umudunuz, insaniyeti yaÅŸamak ve yaÅŸatmak ise eÄŸer, iyi niyeti suiistimalden kaçınan tebessümlerinizi eksik etmeyin hayattan.  Kelamınızda samimiyetin dozu, kulaÄŸa aÅŸina ise artık, iletiÅŸimde eksik olan sadece gözlerin teyididir. Teyidi murada irfan ile ilmi tuz buz eden olmayınca durulmak neye yarar, eÄŸer sen kendini bilirsen, gözlerinin ışığı kalbe dokunuÅŸtur… O an sen bir alim, ilmi kalbe götüren, kalp kapısı açık ilme nakış edip, durulan.

Ali SARI (19.08.2012)