Günümüzde eğitim yalnızca meslek
edinme amacını taşımamaktadır. Bunun nedeni okulların ders saatleri içindeki
sorumluluğunun okul dışına taşması, sadece bilgi verme değil bireyi topluma
kazandırma görevini de devralmasıdır. Boş zaman eğitiminin önem verilmediği
ülkelerde bireyler zamanlarını verimsiz ve faydasız bir şekilde geçirmektedir.
Daha küçük yaşlardan yetişkinliğe kadar uzanması gereken bu eğitim özellikle de
gelişimini tamamlamayan ülkelerde bir sorun haline gelmiştir.
Eğitim genel olarak bireyin
davranışlarında yaşantılar yoluyla oluşturulan kalıcı ve istendik yönde
değişiklik meydana getirme sürecine denir. Boş zaman eğitimi de bireyin
zamanını verimli bir şekilde değerlendirmesi, yaptığı etkinliklere sanatsal ve
etik bir anlam katması, kendisini aktif, üretken bir şekilde ifade etmesini
sağlayan, kişiliğini geliştiren bir eğitimdir.
Boş zamanların en faydalı şekilde
değerlendirilmesi yaş, öğrenim düzeyi, ilgi ve yetenekler, cinsiyet gibi birçok
faktöre bağlıdır. Bu faktörler göz önünde bulundurularak verilen eğitim
sonucunda bireyler yetenek ve ilgilerini keşfedebilmekte, sahip olduğu
değerleri geliştirebilmektedir.
Boş
zaman eğitimiyle ilgili en büyük görev okula düşmektedir. Okulun tek görevi
teorik anlamda bilgi aktarmak değildir, bunun yanı sıra bireyleri hayata
hazırlamaktır. Bu nedenle topluma, vaktini iyi kullanan mutlu bireyler
kazandırmak okulun temel görevlerinden biridir. Okul, bireye yol göstererek boş
zamanlarında yapılabilecek becerilere uygun faaliyetleri öğretmelidir. Bazı
bireyler kendi yeteneklerinin farkında olmadığı için onları kullanamaz ve bu
yetenekler harcanıp gider. Boş zaman eğitimi bireyin kendisini tanımasına
yardımcı olarak bu ilgi ve yeteneklerin keşfedilmesini sağlar.
Okulların
boş zaman eğitiminde kullandıkları bazı yöntemler olmuştur. Bunlardan biri boş
zaman eğitiminin müfredat programı içinde verilmesidir. Uygun, herhangi bir
ders içerisinde boş zaman faaliyetlerine yer verilmiştir. Bir diğer yöntemse
planlı, programlı şekilde yürütülen okul faaliyetleri gibi olmayan informal
eğitim şeklinde boş zaman eğitiminin verilmesidir. Başka bir yöntem olarak okul
pasif bir rol almış, boş zaman faaliyetlerinin uygulanabileceği bir şekilde
inşa edilmiştir. Okul bu faaliyetleri planlar veya planlamaz. Genellikle
belediye gibi kurumlar bu rolü üstlenerek okulun olanakları kullanılmaktadır.
Ülkemize
baktığımızda boş zaman eğitimine gereken önemin verilmediği görülmektedir. Bu
eğitim içinde sayılabilecek olan resim, müzik, beden eğitimi dersleri vardır. Fakat bunlara ayrılan zaman da çok sınırlıdır. Bunun dışında ülkemizde boş
zaman değerlendirmede en önemli faaliyetlerden biri olan eğitsel kol
faaliyetleri, okul saatleri içinde halledilmeye çalışılmakta bu nedenle de
yeterli olamamaktadır. Araç-gereç ve maddi kaynakların eksikliği de ayrı bir
sorun oluşturmaktadır.
Türk milli eğitiminin genel amaçları arasında “Beden, zihin, ahlâk, ruh ve duygu bakımından dengeli ve sağlıklı şekilde gelişmiş bir kişiliğe ve karaktere, hür ve bilimsel düşünme gücüne, geniş bir dünya görüşüne sahip, insan haklarına saygılı, kişilik ve teşebbüse değer veren, topluma karşı sorumluluk duyan; yapıcı, yaratıcı ve verimli kişiler olarak yetiştirmek” vardır. Bu amacı yerine getirebilmek için boş zaman eğitiminin önemi yadsınamaz. Bu özelliklere sahip birey daha iyi sosyalleşecektir. Ayrıca müzik, sanat, spor gibi faaliyetlerin boş zaman eğitimiyle verilmesi okulun ve sosyalleşmenin en önemli ögesi olan kültür aktarımını sağlayacaktır.