Günümüzde eğitim yalnızca meslek edinme amacını taşımamaktadır. Bunun nedeni okulların ders saatleri içindeki sorumluluğunun okul dışına taşması, sadece bilgi verme değil bireyi topluma kazandırma görevini de devralmasıdır. Boş zaman eğitiminin önem verilmediği ülkelerde bireyler zamanlarını verimsiz ve faydasız bir şekilde geçirmektedir. Daha küçük yaşlardan yetişkinliğe kadar uzanması gereken bu eğitim özellikle de gelişimini tamamlamayan ülkelerde bir sorun haline gelmiştir.
Eğitim genel olarak bireyin davranışlarında yaşantılar yoluyla oluşturulan kalıcı ve istendik yönde değişiklik meydana getirme sürecine denir. Boş zaman eğitimi de bireyin zamanını verimli bir şekilde değerlendirmesi, yaptığı etkinliklere sanatsal ve etik bir anlam katması, kendisini aktif, üretken bir şekilde ifade etmesini sağlayan, kişiliğini geliştiren bir eğitimdir.
Boş zamanların en faydalı şekilde değerlendirilmesi yaş, öğrenim düzeyi, ilgi ve yetenekler, cinsiyet gibi birçok faktöre bağlıdır. Bu faktörler göz önünde bulundurularak verilen eğitim sonucunda bireyler yetenek ve ilgilerini keşfedebilmekte, sahip olduğu değerleri geliştirebilmektedir.
Boş zaman eğitimiyle ilgili en büyük görev okula düşmektedir. Okulun tek görevi teorik anlamda bilgi aktarmak değildir, bunun yanı sıra bireyleri hayata hazırlamaktır. Bu nedenle topluma, vaktini iyi kullanan mutlu bireyler kazandırmak okulun temel görevlerinden biridir. Okul, bireye yol göstererek boş zamanlarında yapılabilecek becerilere uygun faaliyetleri öğretmelidir. Bazı bireyler kendi yeteneklerinin farkında olmadığı için onları kullanamaz ve bu yetenekler harcanıp gider. Boş zaman eğitimi bireyin kendisini tanımasına yardımcı olarak bu ilgi ve yeteneklerin keşfedilmesini sağlar.
Okulların boş zaman eğitiminde kullandıkları bazı yöntemler olmuştur. Bunlardan biri boş zaman eğitiminin müfredat programı içinde verilmesidir. Uygun, herhangi bir ders içerisinde boş zaman faaliyetlerine yer verilmiştir. Bir diğer yöntemse planlı, programlı şekilde yürütülen okul faaliyetleri gibi olmayan informal eğitim şeklinde boş zaman eğitiminin verilmesidir. Başka bir yöntem olarak okul pasif bir rol almış, boş zaman faaliyetlerinin uygulanabileceği bir şekilde inşa edilmiştir. Okul bu faaliyetleri planlar veya planlamaz. Genellikle belediye gibi kurumlar bu rolü üstlenerek okulun olanakları kullanılmaktadır.
Ülkemize baktığımızda boş zaman eğitimine gereken önemin verilmediği görülmektedir. Bu eğitim içinde sayılabilecek olan resim, müzik, beden eğitimi dersleri vardır. Fakat bunlara ayrılan zaman da çok sınırlıdır. Bunun dışında ülkemizde boş zaman değerlendirmede en önemli faaliyetlerden biri olan eğitsel kol faaliyetleri, okul saatleri içinde halledilmeye çalışılmakta bu nedenle de yeterli olamamaktadır. Araç-gereç ve maddi kaynakların eksikliği de ayrı bir sorun oluşturmaktadır.
Türk milli eğitiminin genel amaçları arasında “Beden, zihin, ahlâk, ruh ve duygu bakımından dengeli ve sağlıklı şekilde gelişmiş bir kişiliğe ve karaktere, hür ve bilimsel düşünme gücüne, geniş bir dünya görüşüne sahip, insan haklarına saygılı, kişilik ve teşebbüse değer veren, topluma karşı sorumluluk duyan; yapıcı, yaratıcı ve verimli kişiler olarak yetiştirmek” vardır. Bu amacı yerine getirebilmek için boş zaman eğitiminin önemi yadsınamaz. Bu özelliklere sahip birey daha iyi sosyalleşecektir. Ayrıca müzik, sanat, spor gibi faaliyetlerin boş zaman eğitimiyle verilmesi okulun ve sosyalleşmenin en önemli ögesi olan kültür aktarımını sağlayacaktır.
