Bu internetteki sosyal medya kavramını geçen gün düşünüyordum. Yahu düşünecek baÅŸka bir ÅŸey kalmadı mı da bunu düşünüyorsun diyenler olabilir. Yok, hayır, zaten beni bu düşünceye iten yapacak çok ÅŸeyi olan ama bir türlü bilgisayarın, sosyal medya diye isimlendirilen internet sitelerinin başından kalkamayanların oluÅŸturdukları tabloydu.

     Ä°Ã§inizden birisi çıkar da senin sosyal medyada hesapların yok, o yüzden sende başına oturmuyorsun derse, cevabım kamyoncuların bir kamyonlarının arkalarına yazdıkları kültürel mesajlar gibi olur. Elbet bizimde bir zamanlar hesaplarımız vardı, hala da var. Fazlaca yüzüm kızarmıyor ama söylerken biraz tuhaf oluyorum hem de, bir zamanlar 20 den fazla hesabım vardı.

     Yok, ona buna ayrı hesap adresi verip, muhataplarıma hesap vermemek için deÄŸil, sadece sahte hesap açıp oynadığım oyunlarda kendime bir sürü hediye göndermekti amacım. Türk zekâsı demeyin, bunu yapan birçok yabancı arkadaşımız da oldu. Ne kadar masum deÄŸil mi, kim yapmadı ki? Aldattığımız sevgilimiz veya eÅŸimiz deÄŸil sadece Facebook ve Zynga idi.

     950 tane yabacı arkadaşım vardı. Türkler hariç. İçlerinde hiç Fransız olmadığı için, hiç birisi ne bana, ne de ben onlara olaya Fransız kalmak ile ilgili soÄŸuk ve bayatlamış espriyi yapmadık. 

     Bu kadar oyuna düşkün olmaya raÄŸmen, oyunu deÄŸil hatta bilgisayarı bile kapatmakta zorlanmadım. Kısaca siz beni ne kadar köşeye sıkıştırsanız da ben klavyenin başında hacı bekler gibi bekleyip aman ne yazacaklar bende hemen bir dürteyim, beÄŸeneyim veya retwetleyeyim, tarlamın sulanması lazım, ekmedim, biçemedim  derdinde olmadım. Zaten biçmek için önce ekmek lazım. Nadasa bırakmak tarlalar için faydalı olsa da bu kural Facebook oyunlarında geçerli deÄŸilmiÅŸ. 

     Sosyal medya ile sosyal da olamadım asosyal da olamadım. Ama bol bol oyun oynadım. Bir sürü yeni insan tanıdım. Hemen hepsini de zaten oyunlardan tanıdım. Ortak çıkar olunca kullandığın dilin önemi yoktur derler, çok doÄŸruymuÅŸ. Bizde nasıl olsa gerçekten bir çıkar güdülmesi söz konusu muydu bilmiyorum ama tanışma, kaynaÅŸma, hal hatır sorma, iyi akÅŸamlar dileme, doÄŸum günü kutlama olayını üç kelimede anlatıyorduk. "Add me pls". Daha sosyal ve içten olanlar ise arkaya birde "daily player" diye yazıp daha geniÅŸ kapsamlı bakıyorlardı olaya.

     Biz sektörün içerisinde yer alan kiÅŸiler olarak, sıkı oyuncu, yani Ä°ngilizcesi ile Hardcore Player, tabirini kullandığımız zaman, joistikten tutun envai çeÅŸit oyun alet edevatına varıncaya kadar her ÅŸeye sahip, kullandığı mause padlerin bile kaç mm kalınlıkta olması gerektiÄŸi ile ilgili günlerce araÅŸtırma yapan tipler geliyor aklımıza.

     Hafif karanlık odada dev bir ekran karşısında, patates cipsinden oluÅŸan diyeti ile ve tercihe göre masanın üzerinde duran içeceÄŸi ile, günün çok uzun kısmını bilgisayar başında geçiren tipleri aklımıza getirdiÄŸimizde fazlaca garipsemiyoruz. Zaten tabiri kullandığınızda akla gelmesi gereken tipler onlar. Birde bu adamlar genelde Fps veya Rpg tarzında oyunlar oynarlar. DiÄŸer oyunların müdavimlerini pek bu hallerde görmek mümkün deÄŸildir.

      Ancak bir taraftan da bu Hardcore Player tabirimizi alıp, klimaların çalıştığı, mini etekli bayanların bol olduÄŸu, masasında üç beÅŸ saksısı bile olan, biraz sonra toplantıya girecek olmasına raÄŸmen Facebook hesabındaki oyunlarda, tarlasını sulamaya çalışan tiplere kondurmaya kalkıyoruz ki oturmuyor.

     Hayır, ÅŸimdi biz oyuna olan baÄŸlılıktan dolayı bu tabiri kullanırken, aklıma en cesur asker fıkrası gelmiÅŸti. Sonuçta en cesur askerin, akıl almaz kahramanlıklar yapanın deÄŸil, komutanının emirlerine karşı gelen olduÄŸu anlatılıyordu.

    Her türlü ekipmanı ile iÅŸi oyun oynamak olan birisiyle, çok önemli bir toplantıya girmeden önce tarla sulamayı dert eden bir yöneticiyi kıyasladığımızda sanırım yönetici için hardcore tabiri bile hafif kalacaktır.