Tunç Çağı, maden çağının ikinci evresidir. İnsanlar kalayı bulmuşlar bakır ve kalayı birlikte eriterek bakıra göre çok daha sert bir maden olan tuncu elde etmişlerdir. Dikkat edilirse madenlerin sırası işleme zorluğuna göre sıralanmaktadır. Bu nedenle en son demir işlenecektir. İlk şehir devletleri bu dönemde görülür. Artık şehirler inşa edilmiş etraflarına hendekler kazılmış ve şehir etrafı düşmanlara karşı tahkimatla güçlendirilmiştir.

Tunç Çağında, 4 tekerli arabalar yani kağnılar kullanılmaya başlanmıştır. Bu o döneme göre çok büyük bir buluştur. Tunç Çağına ait Anadolu’da bir çok yerleşim yeri mevcuttur. Troia I, Demircihöyük, Semahöyük, Beycesultan, Tarsus, Alişar, Alacahöyük, Karaoğlan, İkiztepe, Kültepe, Norşuntepe, Truva 2, Karaoğlan, Ahlatlıbel, Etiyokuşu, Polatlı olarak sayılabilir. Bu yerlerşim yerleri arasında Truva ve Alacahöyük yerleşkeleri çok büyük önem taşımaktadır.

Tunç Çağının baÅŸka bir özelliÄŸi ise bu dönemde yazının Anadolu’ya girmiÅŸ olmasıdır. Asurlu tüccarlar Anadolu’da koloniler yani ticaret merkezleri kurarak Anadolu ve Mezopotamya arasında ticaret yapmaya baÅŸlamışlardır. AlışveriÅŸlerini ve hesaplarını unutmamak için de kil tabletlere birtakım iÅŸaretlemelerde bulunmuÅŸlardır. Bu kil tabletler vasıtasıyla Anadolu yazı ile tanışmıştır. Ãœlkemizde 20 bine yakın kil tablet vardır. Ãœnlü KadeÅŸ Savaşı  ve anlaÅŸması bu dönemin sonlarında yani M.Ö 1296’da yapılmıştır. Mısırla Hitit ülkesi arasında -Suriye mücadelesi için- çıkan savaÅŸta her iki tarafta galip gelememiÅŸ ve anlaÅŸma yapmışlardır. AnlaÅŸmanın bir nüshası Mısır’da bir nüshası da Hititçe olarak Anadolu’da bulunmuÅŸtur. Bir süre sonra Hitit Krallığı yıkılmış ve Anadolu’da Tunç Çağı sona ermiÅŸtir.