1927 yılında New York’ta dünyaya gelen Diana Baumrind, anne-baba tutumları üzerine çalışmalar yapmıştır. Bu çalışmalar ebeveynlerin çocuk yetiÅŸtirmelerine temel olabilecek teoriler içermektedir. Anne, baba ve çocuk arasındaki iletiÅŸim ve etkileÅŸim üzerinde duran Baumrind kuramını dört baÅŸlık altında toplamıştır. Bunlar:

1) Kontrol: Anne ve babanın çocuklarına koydukları kurallar ve bu kurallara onların bu kurallara ne ölçüde uymak durumunda olduklarını gösterir.

2) Ä°letiÅŸimde Açıklık: Ebeveynler ve çocukların ortak kararlar alabilmesi, çocukların fikirlerine önem verilmesi ve istenmeyen davranışların neden belirtilerek anlatılabilmesini gösterir.

3) Olgunluk Beklentisi: Ebeveynlerin, çocuklarının her türlü geliÅŸim alanında baÅŸarılı olmaları için onları ne kadar özendirdiklerini gösterir.

4) Bakım – Destek: Ebeveynlerin çocuklarına karşı olan davranışlarında ne kadar fedakâr, içten olduklarını gösterir.

Baumrind ayrıca bu başlıklarla bağlantılı olarak anne-baba tutumlarına ilişkin üç başlıktan daha bahsetmiştir:

a) Otoriter anne – baba tutumu: Ãœlkemizdeki birçok ailede gözlenen bir tutumdur. Bu tarz ebeveynlerin çocuklarıyla olan karşılıklı iletiÅŸimleri zayıftır. Var olan iletiÅŸim de disiplin üzerine kurulmuÅŸtur. Kurallar büyük bir önem taşımaktadır. Çocuklar uymak zorunda oldukları bu kuralların baskısı sebebiyle içine dönük bir kiÅŸilik sergiler. Koyulan kuralların mecburiyetiyle kendi kararlarını alamayan çocuklar kendilerine güvensiz, ürkek bir yaratılışa sahiptir. Aşırı disiplinin bunların tam tersi etki yaptığı, çocukların baÅŸkaldıran, her ÅŸeye karşı çıkan karakterde olduÄŸu da gözlemlenmiÅŸtir.

b) Demokratik anne – baba tutumu: Ä°deal olan tutumdur. Çocuklar kendi kiÅŸilikleriyle kabul edilmektedir. Ebeveynler çocuklarına birer rehber olur, onların kendi seçimlerini yapmaları saÄŸlanır. Aile için ortak kararlar alınmaktadır. Böylelikle çocuklar daha kolay karar alabilen, birine bağımlı olmadan yaÅŸayabilen, fikir üretebilen, sorumluluk alabilen bir kiÅŸiliÄŸe sahip olmaktadır. Çünkü alınan kararlarda onların düşünceleri de etkilidir, ebeveynler istek, kural ve beklentilerin nedenlerini açıklamaktadırlar.

c) Ä°zin verici anne – baba tutumu: Bu tarz ebeveynler iletiÅŸim konusunda çocuklarıyla yakın iliÅŸki kurmaktadır fakat onlara tanıdıkları aşırı özgürlük kontrolü elden kaçırmalarına sebep olur. Çocuklar her türlü konuda serbest bir ÅŸekilde karar almaktadır. Ebeveynlerin takındığı bu sınırsız hoÅŸgörü ihmalsizliÄŸe ve hatta ebeveyn ve çocuk arasındaki oluÅŸması gereken saygının yitirilmesine sebep olabilmektedir.