Victor Hugo derki; “İyi olmak kolaydır, zor olan adil olmaktır. Adil ve ölçülü olmak; duygu, düşünce, inanç ve davranışlarda "hak ve hakkaniyet ölçüsüne" uygun bir şekilde dengeli ve kontrollü olarak yaşama halidir. Akıl yürütmek de yeterli değildir; akıl yürütürken doğru malzeme kullanmak ve üstelik doğru malzemeyi doğru şekilde kullanmak önemlidir. Tabii ki, ölçü sağlam olmalıdır. Akıl yürütürken bozuk malzeme kullanmak veya doğru malzemeyi yanlış kullanmak, İmam gazalinin ifadesiyle "tahtadan kılıç kullanmak gibidir". İnsanı adalet ve hakkaniyet çizgisinden saptıran en önemli neden, hiç şüphesiz aklın yanlış kullanımıdır. İşe ne taraftan bakarsanız bakın , bu faziletleri kazandırmadığınız ya da kazandıramadığınız insandan "ahlak ve adalet" bekleyemezsiniz. insanların çocukluk çağından başlayarak bu erdemlerin gereğine göre yetiştirilmesi ile sağlanır. Yaş ilerledikçe bu erdemlerin kazanılması zorlaşır.

Çok Eski Yıllarda Krallıkla İdare Edilen Bir Ülke Varmış.

Ama; Bu Ülkede Hukuk Ve Hakimler De Varmış.

Törelere Göre, Bir Vatandaş Öldüğünde, Şehir Merkezindeki Dev Çan

Bir Defa Çalınırmış. Uzun Uzun Da Yankılanırmış.

Eşraftan Birisi Ölürse Çan İki Defa , Büyük Bir Devlet Adamı Ölürse

Çan Üç Defa Çalınırmış.

Ya Kral ?.. O Öldüğünde Çan Dört Defa Çalınırmış.

 Gel Zaman, Git Zaman … Şehirde Bir Olay Olur. İş Mahkemeye İntikal Eder.

 “ Davanın Sanığı Olarak Mahkeme Huzuruna Çıkarılan Kişinin

 Masumiyetini İse Bütün Vatandaşlar Bilmektedir”

 Bir Formalite Olarak Görülmesi Ve Sanığın Beraati Beklenen Davadan

 Sürpriz Bir Karar Çıkar.

Sanık Para Cezasına Mahkum Olmuştur.

 Hakim Sorar :

 Bir Diyeceğin Var Mı ?..

 Sanığın Cevabı :

 Hayır !..

 Mahkeme Biter. Dinleyiciler Dağılırlar. Kafalarda Bir İstifam.

 Kısa Bir Süre Sonra Dev Çanın Sesi Duyulur.

 Acaba Kim Öldü ?..

 Çan Bir Defa Daha Çalar.

 Eşraftan Biri Öldü.

 Şehir Çan Sesi İle Bir Defa Daha İnler.

 Hımmmmm… Büyük Bir Devlet Adamı, Acaba Kim ?..

 Soruya Cevap Alınmadan Çan Bir Defa Daha Yeri, Göğü İnletir.

 Herkeste Bir Feryat :

 Eyvah !.. Kralımız Öldü !..

 Ancak ,

 Törede Görülüp İşitilmemiş Bir Şekilde Çan, Beş Ve Altıncı Defa Da

 Çalınır, Yer Gök İnler Ve Sesler Kesilir.

 Herkes Çan Görevlisine Koşar, Bunun Ne Anlama Geldiğini Öğrenmek İçin.

 Bir De Bakarlar Ki, Çanı , Haksız Yere Mahkum Edilen Adam Çalmaktadır.

 Sorarlar :

 Ne Demek Beş Ve Altı Defa Çan Çalmak ?.. Kraldan Daha Büyük Birisi Mi

 Öldü ?..

 Cevap Şaşırtıcı Olduğu Kadar Anlamlıdır Da :

 Evet … Adalet Öldü . . .

 “Bu dünyada sahip olduğumuz her şey bir emanet. Onların sadece geçici bir süre emanetçisi olabilirsiniz. Hepsi de bundan 50 – 100 veya 200 yıl sonra başkalarının olacak ŞEY’ler. Önemli olan sizden sonra yaşayacak olanlara ilham veren bir yaşam veya öykü bırakmak.”